به آرامی آغاز به مردن می کنی:

اگر....

 سفر نکنی..

چیزی نخوانی...

 به اصوات زندگی گوش ندهی...

 از خودت قدر دانی نکنی...

خود باوری را در خودت بکشی...

نگذاری دیگران به تو کمک کنند...

برده عادات خود شوی...

همیشه از یک راه تکراری بروی...

روز مرگی راتغییر ندهی...

رنگهای متفاوت به تن نکنی...

از شور وحرارت دوری کنی...

کسی را دوست نداشته باشی...

نگذاری کسی را که عاشق توست ابراز وجود کند...

کسان دیگر برایت تصمیم بگیرند...

و........

و......

و.....

آری ...

از امروزآغاز کن...

حداقل یکبار در تمام زندگیت ...

به آن سوی مصلحت اندیشی بروی...

شادی را فراموش نکن...

و نگذار که به آرامی بمیری...

تقدیم به او که مدتهاست از من دور...

امید وارم که بخونه...     انشا ا...

                    دل نوشته از: (تنها)